MINEN OÉ LEHRER

                                          JOSEF MÜNTER

 

 

Wie döcks häb ech an dem gedo’ech,

däe os et Liere begebro’ech,

et Rekne on et Schrieve,

mar net et Setten-Blieve.

 

Vandaach, do woard et mech wahl klo’er,

wat för ne jaue Mensch häe wo’er,

wenn wör ömm och als Jonge

metonger quo’et gefonge.

 

On säg, hätt et dann su’e geschat?

Ech glöv, et hätt vüel mier gebat,

wenn häe och för os Sönge

leet ens de Knöppel schwenge.

 

Dat döchteg häe met os gewerkt,

dat häbe wör noher gemerkt.

Mar och dat Speel on vüel schu’en Denge

leet häe os en den Tiet noch fenge.

 

 

Mar net bloß, wat et opp dees Welt

all gövt, hätt häe os do vertällt,

och wie wör all ens könne

an den Hemel os gewönne.

 

Denk ech vandaach an öm teröck,

dann weet ech wahl, et woar os Glöck,

dat häe os woard gege’eve.

Ech iehr ömm all min Le’eve.