Hee en Koakerke wunet ene Mensch, de har een ärch quoe Frau. Wie de Mensch ens ene Wirtschaft woar on jet laater no Huus koam, har sin Frau de Huusdör afjeschloate. Wat woar no te dohn? Däe ärme Mensch moosch uut Osel en de Jeetestoal schloape, wat net su anjenehm woar. Angerten Daach, wie de Mensch met stief Knök uut de Jeetestoal kroap, sätte för sin Frau: „Wat do mech des Noach jebakke häss, dat passert net mier“. „On aff ech dat wärr donn“! sätt sin Frau.

Äver de Mensch woar een Schlitzuhr. Wie häe et oaves en sin Stammkneipe jeng, hätt häe de Huusdör uutjehange, opp de Puggel jepakt on en de Wirtschaft langs de Thek jeloag. All die angere Suupsäck, die dat Stöck van die Noach en de Jeetestoal hürete, loachete sech kapott. Däe Mensch loach och. Häe woos, wenn häe dees Noach noa Huus koam, woar kin huusdör afjeschloate. Et ess beeter, een eeke Huusdör dusend Meter te draaje als noch ens een Noach en de Jeetestoal te schloape.