Vör däen äerrschte Kreech woar opp däe Koakerker Bahnhof emmer jätt los. Jeeden Daach koéme vüel Pakete on Keeste aan, uut Sachse koém Spetz on Stoof mött bongkte Blömkes drenn, de bayerische Jäger schekkete Feldhonder, Fasane on angert Weld. Nisse Petter, däe Bas van däe „Englische Post“ - joot wie Gold – äver rauh äenn sinn Art, brukket sech mött sinn Lüh över Äerbett net de beklaage. Sue jeng datt joar uut, joar enn. Die Spetz on däe Stoof on wat sons noch alles över däe Kanal noa England jeng, woard van Petter sinn Lüh en Weie-Körv vörrpakk.

Dat Viehe kreech opp däe Bahnhof de dräénke on de fräete, on kosch och datt doon, watt opp enn lang Rees ooch gedoan mott wäerde. En kleene Keeskes gestoppt, moosch datt äerm Viehe wärr wi-err reese.
Sue koam ooch enns enne Honk aan, een wertvoll Biés, enne Foxterrier, däe för de Zucht en England die jruete Rees meek. Och däemm woard opp däe Koakerker Bahnhof jätt fresche Luff jegönnt. Ann dänn Daach haate Schorsch on Wöllem graad Dänns.

 Die twié haate Mettlié mött datt ärm Biés, onn woole öd eéns äffkes höérutt loate. Söe haate noch neet jans däe Däckel van datt Keeske herronger gedoan, doa sprong däe Foxterrier en ene Satz herrut on sue flott ett jeng doérdoor. Schorsch on Wöllem kennete äver kenne Vörnam van datt Biés, söe reepe on lopete dröetter här. Alles hoalp nix mier, däe Honk woar flotter on nött mier de fenge.
Die twié Honksfröng lete de Kopp hange bis opp ött öengerschte Knoppsjaat. Söe mooschte äver ene Honk noa England schekke; watt woar te doon? Wöllem woos ene zämmlekk taame Honk.
Däe Spitz van Lankes Martt. Stöll, datt neemes jätt doavan gewaar woard, jeng Wöllem opp Honksjoach. An de Löeter Poárd, bee Jotze repe all noa däe Spitz on däe koam sue treu heraan. Datt däe noa England reese soll, dat koésch däe doch nett wete. Schorsch on Wöllem jeng ött Hart wie ene Bokerrdskook, als söe Lankes Martt sinne Spitz en die Kees stoppete.